Cykl superkontynentalny, nazywany również cyklem Wilsona (od nazwiska J.T. Wilsona – twórcy koncepcji uskoków transformacyjnych) – powtarzająca się sekwencja zdarzeń związanych z wędrówką kontynentów (zob. tektonika płyt), prowadzących do okresowego powstawania superkontynentu, a następnie jego rozpadu na fragmenty, które oddalają się od siebie w miarę tworzenia się nowej płyty oceanicznej z równoczesnym przetapianiem starej w strefach subdukcji. Jeden okres cyklu trwa prawdopodobnie ok. 300–500 mln lat[2][3][4][5]. Szacuje się, że superkontynent rozpada się po ok. 100 mln lat od powstania; jego fragmenty oddalają się od siebie przez ok. 200 mln lat, aby – po przemieszczeniach – ponownie skupić się w nowy superkontynent[3].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Podstawy
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Nance Worsey Moody
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ŚN1992
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ŚN1995
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie van Andel
© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search